بیماری دیابت، به سبب تغییر سوخت و ساز گلوکز، در بسیاری از ارگانهای بدن مانند گوش داخلی، تغییرات کارکردی بارزی ایجاد میکند.
با توجه به این مسئله، محققینی از دانشگاه علوم پزشکی گیلان به منظور تعیین تاثیر احتمالی دیابت نوع 1 بر عملکرد شنوایی و تعادلی کودکان پژوهشی را به انجام رسانده اند که نتایج آن اخیرا در مجله علمی پژوهشی این دانشگاه منتشر گردیده است.
در این مطالعه مقطعی، 148 کودک با بازه سنی 12- 6 ساله، وارد مطالعه شدند (65 کودک دچار دیابت نوع 1 به عنوان گروه آزمایش و 83 کودک غیرمبتلا به عنوان گروه شاهد). در هر دو گروه آزمون شنوایی صدای خالص (PTA)، و تست تعادلی- حرکتی انجام شد.
همچنین، در افراد گروه آزمایش، آزمونهای پاسخ شنوایی ساقه مغز انجام و چگونگی کنترل قند خون، با استفاده از نگارش نتیجه آخرین آزمایش هموگلوبین بررسی شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین آستانه در آزمون PTA در گروه مورد و شاهد به ترتیب 3.5 و 1.6 دسی بل بود. میانگین دیرکرد مطلق موج V و فاصله بین موجیI-V در کودکان مبتلا در محدوده طبیعی بود. کمترین پاسخ طبیعی در آزمون DPOAE کودکان مبتلا در فرکانس 750 و 1000 هرتز دیده شد که کمتر از 50 درصد بود. در همه شاخصها و زیر شاخصهای آزمون BOT-2، بین دو گروه اختلاف معنیدار وجود داشت. به علاوه رابطه بارزی بین زیر شاخص هماهنگی دستها، توان و چابکی و نمره ترکیبی کلی و نتایج PTA وجود داشت. همچنین، رابطه وارونهای بین میزان هموگلوبین A1C و زیر شاخص قدرت و چابکی وجود داشت.
محققین با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش اشاره نموده اند که ارگانهای شنوایی و تعادلی در کودکان دچار دیابت نوع 1، عملکرد ضعیفتری در سنجش با همسالان غیردیابتی این کودکان داشته است. بنابراین، مطالعات بیشتری برای تشخیص زودتر و تاثیر اقدام پیشگیرانه در این خصوص پیشنهاد گردیده است.